Que nervios. A miña primeira cita a cegas. Levaba días preparándome, escollendo o vestido, os complementos, o peiteado… Nada demasiado chamativo, nin aburrido, nin desesperado. Por fin chegou o día. Aparquei preto da cafetería e camiñei tentando afastar os medos e o nerviosismo. Pensaba en que xa o coñecía; no ultimo mes votamos horas e horas falando de nos, das nosas vidas, inquedanzas e ilusións. Pareime xusto na beirarrúa fronte a cafetería. Case podía velo sentado na mesa á veira da fiestra. Só tiña que cruzar, só uns pasos e…..
MAMÁ DESPERTA!!! Tes que me levar ao instituto!!!
Ningún comentario:
Publicar un comentario