“ ERA A NOSA PRIMEIRA CITA E NADA PODÍA SAÍR MAL”
Érase unha vez eu estaba no parque de Carral sentada nun banco vello ao lado do concello.
Pasaran dez minutos e estaba aburrida sentada no mesmo banco, de repente un neno moi guapiño que estaba paseando polo campo da feira ía so.
El ía en dirección onde estaba eu e cando achegouse a min eu recibino e díxenlle que se sentara ao meu carón. Comezamos a falar tanquilamente cando eran as nove da noite eu tiña que volver para casa e el tamén.
Ambos vivíamos na mesma vila pero un pouco afastados un do outro, eso non era un problema para nos. Ao día seguinte quedáramos no memo lugar.
Estivemos falando e despois fumos a cenar ao Lareiras, ese dia foi o mellor de todo xa que el pidiume salir e eu díxenlle que si.
Durante esos días eu sempre quedaba con el e el conmigo e sempre sentábamos no noso banco, o banco onde nos coñecios.
Ningún comentario:
Publicar un comentario